Difference between revisions of "ရခိုင်-ပုဂံဆက်ဆံရေး"
Ounghlathein (talk | contribs) (Created page with "ပုဂံတွင် ရှင်ယောင်ပေါသည်ဟု ရခိုင်သမိုင်းတို့က ဆိုသည်။ ရခိုင်ဝ...") |
Ounghlathein (talk | contribs) |
||
| (One intermediate revision by the same user not shown) | |||
| Line 1: | Line 1: | ||
| + | [[File:Arakan-wikipedia-post-rakhine-bagan.jpg|320px|thumb|right|Sample image]] | ||
ပုဂံတွင် ရှင်ယောင်ပေါသည်ဟု ရခိုင်သမိုင်းတို့က ဆိုသည်။ ရခိုင်ဝေသာလီဘုရင် သိင်္ဂစန္ဒြားနှင့် သားတော်ကြီးတို့သည် ပုဂံမှသူလျှို နှစ်ယောက်ကြောင့် စောစီးစွာကံကုန်ခဲ့ကြသည်။ ဝေသာလီအပျက်တွင် သင်းကျပ်တော်ဓာတ်ကို ပုဂံမှ ပင့်ယူသည်။ မြန်မာရာဇဝင်တို့က မဟုတ်ဟုဆိုသည်။ စမ္ပဝက်မြို့ဘုရင် ငမင်ငတုံသည်လည်း ပုဂံသားသိုက်ပြန်ဟူးရားတတ်ကြောင့် ဘုန်းညံ့ပြီး ကံကုန်သည်။ ထို့နောက် ဝေသာလီမြို့ဟောင်းတွင်နေသော ဘားတလုံး ရှင်ယောင်သည် မင်းကုလားက သာသနာသန့်ရှင်းသဖြင့် ပုဂံသို့ ပြေးလေသည်။ | ပုဂံတွင် ရှင်ယောင်ပေါသည်ဟု ရခိုင်သမိုင်းတို့က ဆိုသည်။ ရခိုင်ဝေသာလီဘုရင် သိင်္ဂစန္ဒြားနှင့် သားတော်ကြီးတို့သည် ပုဂံမှသူလျှို နှစ်ယောက်ကြောင့် စောစီးစွာကံကုန်ခဲ့ကြသည်။ ဝေသာလီအပျက်တွင် သင်းကျပ်တော်ဓာတ်ကို ပုဂံမှ ပင့်ယူသည်။ မြန်မာရာဇဝင်တို့က မဟုတ်ဟုဆိုသည်။ စမ္ပဝက်မြို့ဘုရင် ငမင်ငတုံသည်လည်း ပုဂံသားသိုက်ပြန်ဟူးရားတတ်ကြောင့် ဘုန်းညံ့ပြီး ကံကုန်သည်။ ထို့နောက် ဝေသာလီမြို့ဟောင်းတွင်နေသော ဘားတလုံး ရှင်ယောင်သည် မင်းကုလားက သာသနာသန့်ရှင်းသဖြင့် ပုဂံသို့ ပြေးလေသည်။ | ||
မင်းဖလောင်းလက်ထက်တွင် ပုဂံသားရှင်ယောင်သည် သိုက်တူးသွားသည်။ ရခိုင်ကို ပုဂံသာမဟုတ် မြန်မာမင်းအဆက်ဆက်တို့သည် သိမ်းယူရန် ကြိုးပမ်းခဲ့ကြသော်လည်း အမရပူရဘုရင် ဗဒုံမင်းလက်ထက်မှသာရကြောင်း မြန်မာသမိုင်းတို့က ဂုဏ်ယူဝင့်ကြွားသည်။ | မင်းဖလောင်းလက်ထက်တွင် ပုဂံသားရှင်ယောင်သည် သိုက်တူးသွားသည်။ ရခိုင်ကို ပုဂံသာမဟုတ် မြန်မာမင်းအဆက်ဆက်တို့သည် သိမ်းယူရန် ကြိုးပမ်းခဲ့ကြသော်လည်း အမရပူရဘုရင် ဗဒုံမင်းလက်ထက်မှသာရကြောင်း မြန်မာသမိုင်းတို့က ဂုဏ်ယူဝင့်ကြွားသည်။ | ||
Latest revision as of 02:45, 4 November 2018
ပုဂံတွင် ရှင်ယောင်ပေါသည်ဟု ရခိုင်သမိုင်းတို့က ဆိုသည်။ ရခိုင်ဝေသာလီဘုရင် သိင်္ဂစန္ဒြားနှင့် သားတော်ကြီးတို့သည် ပုဂံမှသူလျှို နှစ်ယောက်ကြောင့် စောစီးစွာကံကုန်ခဲ့ကြသည်။ ဝေသာလီအပျက်တွင် သင်းကျပ်တော်ဓာတ်ကို ပုဂံမှ ပင့်ယူသည်။ မြန်မာရာဇဝင်တို့က မဟုတ်ဟုဆိုသည်။ စမ္ပဝက်မြို့ဘုရင် ငမင်ငတုံသည်လည်း ပုဂံသားသိုက်ပြန်ဟူးရားတတ်ကြောင့် ဘုန်းညံ့ပြီး ကံကုန်သည်။ ထို့နောက် ဝေသာလီမြို့ဟောင်းတွင်နေသော ဘားတလုံး ရှင်ယောင်သည် မင်းကုလားက သာသနာသန့်ရှင်းသဖြင့် ပုဂံသို့ ပြေးလေသည်။ မင်းဖလောင်းလက်ထက်တွင် ပုဂံသားရှင်ယောင်သည် သိုက်တူးသွားသည်။ ရခိုင်ကို ပုဂံသာမဟုတ် မြန်မာမင်းအဆက်ဆက်တို့သည် သိမ်းယူရန် ကြိုးပမ်းခဲ့ကြသော်လည်း အမရပူရဘုရင် ဗဒုံမင်းလက်ထက်မှသာရကြောင်း မြန်မာသမိုင်းတို့က ဂုဏ်ယူဝင့်ကြွားသည်။
ကိုးကား
၁။ ရခိုင်သုတအဘိဓာန် - အောင်လှသိန်း (၂၀၁၅)