ရခိုင်နယ်နိမိတ်

ရခိုင်နယ်နိမိတ်သည် ခေတ်အဆက်ဆက်တွင် ပြောင်းလဲလာခဲ့သည်။ ဒွေင်စန္ဒြား (တိုင်းစန္ဒြား) လက်ထက်တွင် ရခိုင်နယ်နိမိတ်သည် ဂင်္ဂါမြစ်အရှေ့ဘက် ကမ်းခြေတစ်လျှောက် ကျယ်ပြန့်ခဲ့သည်။ ဘင်္ဂါ ၁၂မြို့တွင် မောက်သူဇာ၊ ဒက္ကာ၊ ဂန်ဘီလာ၊ သီလက်၊ ပဋိက္ကရား၊ ဂင်္ဂါသာရ၊ စစ်တကောင်း၊ ဂေါတောပလ္လင်၊ ကံသာ၊ တိလိင်္ဂါ၊ ဘောရိသတ်နှင့် ရောင်ဖြူတို့ ဖြစ်ကြသည်။ လေးမြို့ခေတ်တွင် ထိုနယ်မြေများအပြင် သရက်မြို့လည်း လက်ဝင်ဖြစ်ခဲ့သည်။ ၁၆၆၆ ခုတွင် စစ်တကောင်းကို မဂိုတို့ သိမ်းပြီးနောက် ပင်းဝါနှင့်လမားသည် နယ်ခြားဖြစ်ခဲ့သည်။ ၁၇၈၅ ခုတွင် မြောက်ဦးကျပြီးနောက် နတ်မြစ်သည် နယ်ခြားဖြစ်လာသည်။ အင်္ဂလိပ်တို့ သိမ်းယူသည့် ၁၈၂၅ ခုတွင် ရခိုင်နယ်သည် တောင်ဘက်တွင် မော်တင်အထိ ရှိခဲ့သည်။ ၁၈၆၅ ခုတွင် ရခိုင်တောင်တန်းနယ်ကို သီးခြားခွဲထုတ်သည်။ ၁၈၉၃ခုတွင် သံတွဲခရိုင်ကို ကျောက်ချွန်ချောင်းမှ ပိုင်းပြီး ယင်းချောင်းတောင်ဘက်မှ တောင်ဘက်မော်တင်အထိကို ပုသိမ်ခရိုင်ထဲသို့ ပေါင်းထည့်ခဲ့သည်။ ၁၉၃၅ခု တွင် ပလက်ဝနယ်ကို တောင်တန်းအုပ်ချုပ်ရေးတွင် ထည့်ခဲ့သည်။ ထိုနယ်သည် ၁၉၄၈ခုတွင် ချင်းဝိသေသတိုင်းတွင် ပါသွားသည်။ ယခုလက်ရှိ ရခိုင်နယ်နိမိတ် အကျယ်အဝန်းမှာ ဧရိယာစတုရန်းမိုင် ၁၄၂၀၀ ကျန်ရှိတော့သည်။ ရှေးရခိုင်နယ်-ရှု။